Wyniki wyszukiwania

Chcesz zrobić coś dobrego, a przy okazji przeżyć przygodę życia? Oferta wolontariatu w niewielkiej miejscowości na Maderze czeka właśnie na Ciebie!

Przygotowywali wystawy, pracowali nad systemami informacji dla widzów i stronami internetowymi, wreszcie zajmowali się zabytkami, należącymi do najcenniejszych i najsłynniejszych w Europie. Wszystko w ramach projektu realizowanego przy finansowym wsparciu programu Leonardo da Vinci. Jego realizacja była możliwa dzięki trwającej od 2006 r. współpracy wilanowskiej instytucji z innymi muzeami europejskimi w ramach Stowarzyszenia Europejskich Rezydencji Królewskich (ARRE) z siedzibą w Wersalu.

Wydaje mi się, że wróciłam do czasów dzieciństwa i do domu – napisała po warsztacie jedna z uczestniczek. – Śliczna polska wymowa w moich uszach brzmiała jak muzyka – dodała inna. Emocji trudno było uniknąć – dla większości uczestników zorganizowanego w Węgorzewie „Warsztatu wokalno-rękodzielniczego” inicjatywa była pierwszą od dawna możliwością zetknięcia się z polskimi tradycjami.

Nie mamy do nich daleko – ale niewiele o nich wiemy… Tylko tyle, że mieszkają na północ od nas. W Norwegii. I właśnie tam można każdego roku pojechać, by wziąć udział w letnich kursach dla cudzoziemców.

Łączy nas historia, wspomnienia, łączą nas wielcy ludzie, którzy urodzili się w Polsce, a byli Żydami. A dzieli? Historia, wspomnienia… Polsko – Izraelska Wymiana Młodzieży jest jak pomost.

Są kwiaty w grudniu, słońce. I deklaracje: dziadek, babcia, ciocia pochodzą z Polski. Tylko samych Polaków często brak…

Mamy swoje tradycje teatralne. Tu, w Warszawie. Ale i Berlin słynny jest na cały świat jako stolica teatru. Czy da się to połączyć?

Co wiesz o Azerach? Ormianach? Kirgizach? A wiesz, że możesz z nimi budować lepszy świat? Nie? No właśnie!

Ich pasją jest występowanie na scenie, ale własnej sceny nie mają. Właśnie im – amatorskim, alternatywnym lub prowincjonalnym teatrom – postanowiła pomóc warszawska Fundacja Graj!

Zwiedzanie – czyli co, oglądanie? Nie tylko! Wszak zwiedza się też podniebieniem, smakując narodowych potraw, słuchem, dotykiem… Tak, jak w tym projekcie!

Co dziś oznacza bycie obywatelem? Jak rozumieją to pojęcie młodzi Polacy, a jak ich rówieśnicy z Litwy? Na te pytania odpowiedział projekt Obywatelskość 2.0. I to w bardzo nowoczesnej formie.

Angielski poeta i krytyk Herbert Read mawiał, że dzieje sztuki zaczynają się od ekspresji. Wygląda na to, że również dzieje otwartości i tolerancji wobec innych mają swój początek w wyrażaniu siebie. Przez słowo, obraz, ruch i dźwięk.

Jak sprawić, żeby tolerancja nie była pustym hasłem, pokonywanie barier stało się codziennością, a rozmowy w obcym języku zamiast stresującą wiecznością były chwilą przyjemności? Najlepiej zagrać Szekspira!

Młodzi ludzie z Polski i Litwy wzięli na warsztat "Małego Księcia" i odegrali sceny z tej opowieści po polsku, litewsku i angielsku. A wszystko po to, aby promować czytelnictwo.

W tej dwustronnej wymianie wzięło udział trzydziestu uczestników w wieku 15 – 17 lat, z Polski i Izraela. Celem projektu było poznanie historii polskich Żydów, mieszkających w Goślinie, i w ogóle – badanie wielokulturowej przeszłości miejscowości Murowana Goślina.

Podczas wojny Polacy i Brytyjczycy stanęli po jednej stronie barykady. Czy to jednak sprawiło, że potrafiliśmy spojrzeć na siebie nawzajem, dostrzec zasługi, ale i rozmiar strat, tej drugiej strony? Nie zawsze tak było. W ramach projektu młodzi uczniowie z Polski i Wielkiej Brytanii starali się dowiedzieć: jak wyglądała II Wojna Światowa w tym drugim, odległym kraju?

Być może nasze miasta byłyby bardziej kolorowe i zadbane, gdybyśmy od dziecka patrzyli na nie jak na obiekt do malowania, szkicowania, wyklejania, rzeźbienia. Celem tego projektu było zapoznanie młodzieży z podstawowymi technikami plastycznymi, a za platformę zbliżenia miała służyć rodzima architektura.

Wszyscy lubimy oglądać stare zdjęcia. Szkoda, że tak rzadko wiadomo, kogo przedstawiają… W ramach tego projektu uczniowie mieli okazję pomyszkować po albumach ze zdjęciami, rodzinnych archiwach, starali się wydobyć z pamięci bliskich wspomnienia, które mogłyby być pomocne przy opisaniu fotografii i dorobieniu do nich historii.

Powieść „Imię róży” Umberto Eco jest magiczna. Łączy w sobie potężną dawkę wiedzy historycznej z porywającą i ekscytującą fabułą. Ale jej tytuł był zagadką, i nadal nią pozostaje… Sam pisarz niezbyt chętnie wypowiada się na ten temat. Ten projekt – zainspirowany książką Eco – rozbiera ów tytuł na czynniki pierwsze.

W Polsce i Rumunii. W Hiszpanii i na Łotwie. Swoje mamy kochają Włosi, Estończycy, Czesi. Oddają im serca Szwedzi, Brytyjczycy, Bułgarzy… Ale – okazuje się, że Dzień Matki nie tylko nie wszędzie wypada 26 maja, na dodatek w różny sposób jest obchodzony! To mogło być odkrycie dla uczniów z dwudziestu szkół w dziesięciu europejskich państwach, biorących udział w tym projekcie – zadedykowanym wszystkim mamom, oczywiście.