Wyniki wyszukiwania

Wysyłanie SMS-ów, publikowanie postów na portalach społecznościowych czy wyszukiwanie informacji w sieci to czynności, które dzisiejsza młodzież wykonuje bez najmniejszego trudu. Podczas gdy młode osoby korzystają z nowoczesnych technologii z łatwością, starsi często boją się nawet włączyć komputer. Mając świadomość takich różnic pokoleniowych, pracownicy oraz uczniowie XI LO w Zespole Szkół Nr 3 w Zabrzu postanowili zrealizować projekt „Nie można nauczyć starego psa nowych sztuczek, a może...?”.

W wielu miastach europejskich konsekwencje II wojny światowej widoczne są do dzisiaj. Osoby zarządzające urbanistyką takich miejsc powinny wykazać się dużą wrażliwością, odpowiedzialnością oraz znajomością historii. Taką postawę m.in. wśród przyszłych architektów próbowali wykształtować przedstawiciele instytucji realizujących projekt.

Osoby z autyzmem nie mogą żyć na marginesie społeczeństwa. Pełnosprawni i niepełnosprawni: tak wiele możemy sobie nawzajem dać!

Świat idzie naprzód w każdej dziedzinie – także jeśli chodzi o rehabilitację osób niepełnosprawnych i wspieranie ich w rozwoju. Jak dotrzymać mu kroku?

Śmiertelnym wrogiem nauczania jest nuda i sztampa. Jak uatrakcyjnić szkolne zajęcia pokazali wolontariusze uczestniczący w projekcie.

Co dziś oznacza bycie obywatelem? Jak rozumieją to pojęcie młodzi Polacy, a jak ich rówieśnicy z Litwy? Na te pytania odpowiedział projekt Obywatelskość 2.0. I to w bardzo nowoczesnej formie.

Z jednej strony młodzi entuzjaści nowych technologii, z drugiej – starsi, pełni cierpliwości ludzie, gotowi dzielić się doświadczeniem życia z niepełnosprawnością. W Warszawie spotkali się niewidomi z Austrii, Belgii i Polski

Brak pewności siebie w połączeniu z niepewnością szybko zmieniającego się świata. To częsty powód wycofania z życia społecznego, zawodowego czy towarzyskiego. Boimy się, wolimy pozostać w cieniu, „nie wychylać się”, bo i po co?

Polacy wiecznie narzekają, a Rosjanie piją za dużo alkoholu – to chyba najpopularniejsze stereotypy dotyczące obydwu krajów. Rozpoczynają długą listę innych. Takie „łatki” nie przynoszą żadnego pożytku, a mogą wyrządzić wiele szkód we wzajemnych relacjach. Grupa polskiej i rosyjskiej młodzieży postanowiła im przeciwdziałać.

Tyle mówi się o tej całej demokracji, ale… często wydaje się ona tylko sprawą dorosłych i poważnych polityków, którzy zasiadają w sejmowych ławach i patrzą na nas smutno z ekranów telewizorów. Czy młodzi ludzie mają w ogóle wpływ na to, co ich otacza i mogą praktykować demokrację?

Coraz więcej młodych osób chce działać, ale niewiele wie, jak zacząć. Klikanie w mediach społecznościowych często przestaje wystarczać. Nawet sto lajków nie dorówna przecież prawie 250 osobom, które własnymi siłami zorganizowały seminarium dla lokalnej społeczności.

Bezrobocie wśród młodych, opieka zdrowotna i socjalna, obrona kraju, przedsiębiorczość, system edukacji w Polsce i Europie, prawa dziecka oraz sztuka rozmowy – to tematy, z którymi zmierzyli się uczniowie szkół średnich oraz członkowie organizacji pozarządowych.

Stare polskie przysłowie mówi: „Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz”. Oznacza, że sami mamy wpływ na to, co dzieje się w naszym życiu. Zwłaszcza w takich dziedzinach jak edukacja czy wejście na europejski rynek pracy.

Europa to nie tylko nazwa kontynentu. To także wspólna historia, polityka, gospodarka. I coraz częściej – tożsamość.

„Nie wierzę politykom, nie!” – śpiewał niegdyś wokalista rockowego zespołu. Można im nie wierzyć, można ich ignorować – ale przez to nie znikną. To politycy mają wpływ na rzeczywistość, w której wszyscy żyjemy. Warto więc próbować się z nimi dogadać, jakoś na nich wpłynąć. I właśnie porozumieniu polityków i młodzieży, poznaniu się, a także zachęcenia młodych z regionu jeleniogórskiego do podejmowania aktywności społecznej, służyć miał ten projekt.

Młodzież nie interesuje się polityką. A politycy nie interesują się młodzieżą! To niestety częsty obrazek. Ale takie właśnie stereotypowe myślenie miał przełamać ten projekt. Był on bowiem odpowiedzią na brak polityki młodzieżowej na terenie powiatu kłodzkiego.

Na polskiej ulicy, uczelni, w biurze, rzadko widujemy niepełnosprawnych. Problemem są bariery architektoniczne. Ale chyba znacznie gorsze są te, które stawiamy we własnych głowach… Nie pomogą żadne udogodnienia planistyczne, nowoczesne technologie i miejsca przyjazne np. dla ludzi, poruszających się na wózkach. Wcześniej wszyscy musimy mieć przyjazne umysły!