Samo się nie zrobi – jest w tym starym powiedzeniu głęboka prawda. Skoro samo się nie zrobi – ktoś musi zacząć działać, a wtedy przyłączą się inni… Ktoś taki to lider. Ale skąd taki lider ma wiedzieć, jak włączać ludzi do akcji, motywować ich do działania? Właśnie poszerzeniu wiedzy na ten temat służyć miał powyższy projekt. Wzięli w nim udział młodzi ludzie z krajów byłego Związku Radzieckiego, a także ich rówieśnicy z państw członkowskich UE.
Uczestnicy projektu zostali więc przeszkoleni na temat sposobów angażowania dużych grup osób do realizacji projektów, dowiedzieli się, jak zapewniać wszystkim zainteresowanym możliwość aktywnego uczestnictwa. Jeden z siedmiu dni treningowych przeznaczono na nauczanie międzykulturowe i podkreślanie znaczenia respektowania różnic w procesie budowania współpracy. Kolejne dwa dni – to był czas wymiany doświadczeń, przemyśleń, dobrych praktyk. Młodzi dyskutowali o takich zagrożeniach, jak dyskryminacja, uprzedzenia i stereotypy, wykluczenie społeczne.
Ostatnie dni poświęcone były na opracowywanie planów współpracy na przyszłość. Były także gry symulacyjne, odgrywanie ról, studia przypadków, burze mózgów, prezentacje, praca w grupach… Była i zabawa. Przecież nie samą nauką człowiek żyje! Nawet, jak jest… liderem.
